امسال هم در آستانه فرا رسیدن ماه محرم علما و مراجع از مداحان می خواهند که با مطالعه بیشتر از رواج افکار خرافی و جعلی به بهانه بزرگداشت اما م حسین(ع) پیش گیری کنند.
اینکه یک مرجع محترم تبلیغ هشدار می دهد که سخنان کفرآمیز بر زبان مداحالن جاری شنود یعنی این که بسیاری از آنچه که الان از آنان می شنویم از مقوله کفر و شبه کفر است.
هنوز نمی دانیم از تذکرات رهبری و علما و مراجع گذشته چه کسی در این مملکت باید از اینچنین رفتارهای ناهنجار دور از شاءن مذهب جلو گیری کند. چه کسی باید شعر های آبکی آنان را نظارت کند و بر سبک و لحن برخی نوحه ها(بخوانید ترانه) نظارت داشته باشد.
بی شک بی عزاداری ما هم مقام و منزلت امام حسین و یارانش کهنه و متروک نمی شود ولی ما که ادعا می کنیم کارمان تعظیم شعائر دینی می باشد زشت است که رفتارمان به نام ترویج نشانه های دین و دینداری مایه بی آبرویی شود.
مردم همه به عنوان شنونده این نوحه ها و روضه های جعلی کم کم به آن عادت می کنند و به آن انس می گیرند و دیگر به آسانی نمی توان از گوششان پاک کرد.
دیروز پیر مردی را دیدم که گله می کرد چرا امام جماعت مسجدشان نمی گذارد مداح هیات در میانه دعای توسل یا کمیل نوحه بخواند و تاکید کرده است که دعا بایست آرام و روان و بی حاشیه و بی تکرار برخی جمله های آن برگزار شود.البته بحث کردن با چنین مرید مداح و دعا فایده ای نداشت