انتظار ما از مداحان اهل بیت(ع)
نکته مورد نظر ما در اینجا این است که چگونه این افراد به خود اجازه می دهنددر حالی که به منبر و ردای اهل بیت موسوم هستند این گونه انتظارات پیش پا افتاده را مطرح سازند؟مگر رسالت اینان در این نیست که به صفادادن روح و دل مردم با ابزار محبت اهل بیت بپردازند و اگر واقعا به این رسالت فرهنگی و مذهبی خود اعتقاد دارند دیگر چرا انتظار احتراماتی از نوع تشریفات با چاشنی جاه طلبی دارند و مگر نمی دانند که ریاکاری و ریاورزی نابود کننده همه اعمال نیک است و شرک اعظم به شمار می آید.
به یاد داشته باشیم که در طول تاریخ باورهای مذهبی ما همیشه لبه تیز انتقاد از این جریان های مذهبی صرفا به بهانه همین ریاورزی ها بوده است و از این روست که همیشه شعر حافظ به دل و جان ما نشسته است زیرا متاسفانه همیشه برای علایم و عنوان ها و منصب های منفی در شعر او مانند زاهد خود بین و محتسب مست و ... مصداق هایی را در کنار خود دیده ایم:
من و هم صحبتی اهل ریا دورم باد از گرانان جهان رطل گران ما را بس
آیا یکی از دلایل دین گریزی برخی مردم و به ویزه اندکی از جوان ها ریشه در چنین رفتارهای خالی از اخلاص و سرشار از خود بینی ندارد؟
به گمانم اگر مداحان محترم که قبلا هم اشاره شد به صرف داشتن صدا و لحنی به شهرت زود هنگام می ر سند اندکی در حال و هوای هنر ورزی تنفس می کردند و هنر را به معنی کامل و آرمانی آن درک می کردند دیگر خود را اسیر چنین پندارهایی نمی کردند. بارها از هنرمندان عرصه موسیقی و مانند آن تعبیر خاک پای ملت ایران را شنیده ایم اما این عبارت و مانند آن در میان جامعه محترم مداح هنوز به شکل شعار یا کلیشه یا تکیه کلام در نیامده است و این در حالی است که انتظار جامعه از مداحان در الگو شدن بیشتر از هنرمندان است و اثر گذاری آنان هم کمتر از هنرمندان نیست